9 dan 5 e

Kasım 22, 2018

9 dan 5 e

Kamp sevdasına daha 17-18 yaşındayken tutulmuştuk. İlk kampımız amatör malzemelerle 1990 yazında Saroz Körfezi Gökçetepe Kamp alanıydı. Takiben eden birkaç yıl boyunca Cem, Atilla, Gökhan ve ben kamp ve doğa yürüyüşleri yaptık, nispeten bir adım daha ileri gitmiş malzemelerle. O yıllarda, yani 90ların ilk yarısında, malzemeye erişim hem sınırlıydı hem de çok pahalıydı.

Sonra yıllar birbirini kovaladı, herkes bir köşeye savruldu. Bu dört kişi bir daha kamp yapamadı. Atilla’nın katılımıyla üçlü olduk bu sene ama dördü bulamadık.

Bu arada ben ve Gökhan ayrı ayrı kamp ekipleri de oluşturmuştuk. Bakırköy Team Gökhan’ın takımı ve son dönemde ben daha çok o takım içindeyim.

E dedik, bu iki takımı birleştirelim, Geblo ve Bakırköy Team Extended kadro ile 9 kişi Saroz’a gidelim.

Erişimi kolay, gidilecek yer belli. Planlama ve alışveriş sorunsuz. Hatta gidilecek koya kadar her şey belli.

Öyleyse verelim ateşe odunu, Tümay, Gökhan, Atilla, Cem, Burak, Soner, Altuğ, Mustafa ve Ulvi’den oluşan kadro ile yürüyelim dedik.

Ta ki son haftaya kadar. Gideceğimiz hafta sonundan önce dökülmeler başladı. Geblo’dan Atilla ve Cem, Bakırköy Team’den Mustafa, Extended kadrodan Ulvi gelemediler ve böylece 9’dan 5’e düşmüş olduk.

Planlama hasar görse de temel değişmedi.

Bir gece öncesinden Bahçelievler’e gittim. Cumartesi sabahı 6’da oradan hareket ettik. Ben Soner ve Altuğ bir arabada, Gökhan ise Burak’ın arabasındaydı.

Yolda daha önce iki kere kazık yediğimiz yerde, yani Yenice girişindeki Shell benzin istasyonu yanındaki Melih Öge’de duralım dedik. İki sefer çok pahalı gelen yer bu sefer o kadar pahalı gelmedi. Gerçi diğer yerlere göre pahalı olsa da Yay Oba’nın berbat çayı ve iğrenç çorbasına da 10 TL vermiştik daha önceleri. Haksızlık ettiğimizi kabul ettik. Evet, yol üstü bir yere göre pahalı ama lezzet 10 numara, tuvaletleri ve restoran pırıl pırıl.

Neyse, devam ettik yola… Usulca geldik Keşan’a ve Kipa’ya girdik. Kardeşim ne alış veriş, onu da alalım bunu da alalım derken 2 saat sonra 10 torba ile zor çıktık. Derhal kamp alanına intikal ettik.

Yerimiz belli, Gökçetepe Kamp alanını geçer geçmez ilk koy. Varışımız 11’i buldu…

Önce kahvaltıya girdik. Masa sandalye kurup kahvaltımızı ettik. Çay kahve sohbet derken öğleden sora oldu. Baktık etrafta yakacak fazla bir şey yok, atladık Burak’la arabaya doğru köye… Köyde kullanma suyu doldurup yakacak odun aldık. 1 saat olmadan geri döndük. Bir kısım suya girdi, zıpkınla balık avlamak için, bir kısım karada kaldı.

Okçuluk oyunları bu gezinin temel eğlencesi oldu. Burak’ın getirdiği yay ve ok ile atış talimi yaptık. Hiç de kolay değil. Hem ciddi bir fiziksel güç hem de teknik gerektiriyor. Oku hedefe tutturmak için defalarca atış yapmak gerekiyor. Gerçi kullandığımız yay, solak yaydı ve biz rahat kullanamadık ama yine de yayın tutuşu, kirişin çekişi, hedefleme, oku bırakmak gibi detaylar çok dikkat ve gayret gerektiriyor. Gerçekten çok tekrar ve alışkanlık, aynı zamanda kol, omuz, bilek ve sırt kaslarının idmanlı olmasını gerektiriyor.

Akşama doğru herkes denizden çıkınca orman muhafazan kontrol aracı geldi yine. Gelen kişi tek başınaydı ve sadece ağaçlara yakın ateş yakmayın kumsala doğru yakın diye rica edip gitti. Biz zaten hiçbir zaman ağacın dibinde ateş yakmayız ama bu sefer iyice açığa yakmaya karar verdik orada önceden kullanılan bir ocağa malzemelerimizi hazırladık.

Akşam yemeğimiz epey zengin oldu. Salatamız, köftemiz, tadımlıklarımız, balığımız... Ama yine kumpiri tutturamadık. Daha doğrusu kısmen tutturduk. Aldığımız patatesler çok büyük olunca ve çok patates olunca ateşe iyi yerleşmediler haliyle de bir kısmı iyi pişti bir kısmı pişmedi. Bazı patateslerin yarısı pişti yarısı pişmedi. Yine de pişen kısımları birleştirip zeytinyağlı, kaşar peynirli nefis kumpiri yiyebildik…

Soğanda yumurtamız ise tadımlıktı, sadece iki tane yaptık ama oldukça iyi piştiler ve çok lezzetli oldular.

Kömür ateşinde eritmek istediğimiz helvamız ise ateşte fazla kalınca eriyip yandı ve yiyemedik J.

Gece nefis bir ateş başı sohbet oldu. İçeceklerimiz ve abur cuburumuzla uzun bir ateş başı keyfi yaptık. Hava harikaydı, hem açık hem ılık…

Gece herhangi bir sorun olmadan geçti, ne fırtına çıktı, ne yağmur yağdı ne de ecinniler bastı ortalığı J. Sakin sakin uyuduk. Hatta öyle çok uyuduk ki sabah erken kalkıp dalışa gidecekler gidemedi.

Geniş, yayıla yayıla harika bir kahvaltı yaptık. Sonra ekipler yine dalışa gitti, ben de sezonun kapanışını yapıp biraz yüzdüm.

Gittiğimiz her yerde çöpten şikâyet ediyoruz. Bu sefer de bir iki kampçı vardı etrafta. Ama başka yerlere göre daha az çöp vardı. Yan koyda bir sene önce çok fazla çöp görmüştük. Ya biraz temizlenmiş ya da insanlar bilinçlenmeye başladı. Geceleyenlerde bir sıkıntı görmedim ama Pazar günü öğleden sonra bir minibüs içinde 6-7 kişilik kızlı erkekli genç bir grup geldi. Belli ki yakın çevreden geliyorlar. İsim vermeyelim ama plakalarından belli. Geldiler, biraz uzağımıza yerleştiler, mangal yaptılar, yediler, içtiler, her şeyi bir poşete doldurdular sonra da o poşeti, mangal artıklarını ve pet şişelerini bırakıp gittiler. Bu insanları eğitmek mümkün değil. Magandalık genlerinde var. Söylesen kavgaya varıyor. Çaresiz baka kaldık arkalarından. Bir şikayet mekanizması geliştirmeli ama nasıl bilmiyorum. Etraf zaten önceden kalanlar çöplerle dolu, kimin nereyi ne zaman kirlettiğini takip etmek mümkün değil. Neyse… Yapacak bir şeyimiz olmadan akşamüzeri yavaş yavaş toparlandık ve yola çıktık.