Gezdim, Gördüm, Yedim, İçtim

Saroz Körfezi ve Kahraman Burak. Bu sefer eylülün ikinci haftası. Bakırköy ekibiyle haydi dedik bu sefer daha çok dalışa zaman ayrılabilecek ama kamp da yapılabilecek bir yere gidelim. Sadece hafta sonu için gitmek istedik. Bu nedenle de yol çok uzun sürmesin istedik. Saroz körfezinin kuzey kıyılarına, İbrice limanı ile Gökçetepe arasında uygun bir yere gitmeye karar verdik. Karar verdik vermesine de ekipten de bolca fire verdik. Yola tek araba Altuğ, Gökhan ve ben çıktık. Sabah Kağıthane’den başlayan yolculuk, sabah atıştırmalığı alışverişi, benzinciden depoyu doldurmak ve arabayı yıkatmak derken biraz oyalandık. Sonrasında Tekirdağ’da dünya para verip çorba içtikten sonra, Keşan’da Kipa’da durup alışverişimizi yaptık. Yol üzerinde Mecidiye’de kısa bir mola verip kullanma suyu için portatif bidonu doldurup çevre sakinlerinden kamp için biraz öneri aldıktan sonra belirlediğimiz bölgenin uygun olduğu sonucuna varıp yola devam ettik. Toplamda 3,5-4 saatlik makul bi

İntikam değil vuslat İğneada’ya daha önce gidip yoğun bir yağmur ile karşılaşıp çadır yerine pansiyonda gecelemiştik ya hani Gökhan ile… O zaman bir gün döneceğiz ve rövanşı alacağız demiştik ya… Yok, bu o değil… Doğadan rövanş da alınmaz zaten… Latife o… Doğa sporları son yılların modası olunca, toplu bir kamp isteği baş göstermişti. Biz de bu modaya uyduk. 15 kişilik bir kamp ekibi kurup, o 15 kişiye de uyan bir tarih bulduk, planlamaya başladık ama sonunda kala kala 5 kişi kaldık. Ağustosun 3. Hafta sonu Cemre, Ekrem, Bülent ve Ethem İğneada seyahatimize çıktık… Aslında işin başından beri İğneada için 3 kişi vardı. Erikli yaylası ekibi… Yani Ekrem, Bülent ve ben. Plan ortaya atıldığı andan itibaren hiç geri atmadan bizim yanımızda duran Cemre ve Ethem ise en büyük alkışı hak edenler. Onların katılımıyla 5 kişi olduk. Sabah Kadıköy yakasından başlayan buluşmalar ve toplaşmalar sonrası Ataköy’de Ethem’in arabasına yerleşip, bagajı da eşyalarla tıka basa