Tren Gelir, Hoş Gelir: Episode I – Geçmişten Gelen Hayalet
Çocukluğumdan beri trenler hoşuma gitmiştir. Hatırladığım bazı resimler var, soluk anılar, tren resimleri çizmiştim. Büyüdükçe trenleri sevmeye devam ettim ama hiçbir zaman bir tren uzmanı yada tren konusunda hobisi olan biri olmadım. Tren yolcuğu her zaman ilk tercihimdir ama Türkiye’de tren altyapısı o kadar gelişmiş olmadığı için, şehirlerarası yolculuklar hep otobüs yada uçakla oldu. Çok eskilerde Bandırma aktarmalı İzmir’e, yada Başkent ekspresi ile Ankara’ya, hatta bir keresinde Fenerbahçe maçı için trenle yine Ankara’ya gitmişliğim vardı. İlk fırsatını bulduğumda Eskişehir – İstanbul arasında hızlı trene bindim. Şehir içinde eğer bir yere trenle gitmek mümkünse mutlaka o yolu seçtim, bazen daha uzun sürse bile. Hatta ortaokul ve lise yıllarında sadece eğlenmek için Bakırköy’den trene biner, Sirkeci’ye gider, oradan tekrar binip bu sefer Yeşilköy hatta daha ileriye kadar gidip tekrar Bakırköy’e dönerdim arkadaşlarımla. Çocukluğumda tren oyuncaklarım oldu. Sonrasında da orta